gra karciana

voytech

Tyle tylko, że wtedy odeszlibyśmy od parametrów opartych na rzeczywistych wartościach ku parametrom wymyślonym.
Przemyślę to, prześpię się i do jutra coś powinienem wymyślić.

barnof

Oraz pamietac nalezy, ze do zwalczania bombowcow strategicznych potrzebne byly mysliwce wysokosciowe, takie jak np. Ta-152H. Byle 109-ka miala za maly pulap.
Samoloty to duzo bardziej skomplikowany temat niz czolgi, ich odmian byl legion. Ja bym postawil na razie na wariant uproszczony, na przyklad wedle roku produkcji i poczekal, az znajdziemy kogos oswieconego w lotnictwie WW2. Bo tak, to prowadzil slepy kulawego.

voytech

Oto formuła, jakiej używam do obliczania parametrów piechoty:
mnożę ilość sprzętu x jego kaliber i sumuję, całość dzielę przez 15300.
Wychodzi z tego Atak. Od Ataku odejmuję 1 i wychodzi Obrona. Koszt = Atak.
Dywizje specjalne (NKWD, SS) mają parametry o 1 większe.

Przykład:
Nazwa Żołnierze RKM CKM Granatniki 50 mm Moździerze 81 mm Moździerze 120 mm Działa 75 mm Działa 150 mm Ppanc 37 mm Haubice 105 mm Haubice 150 mm Plot 20 mm Plot 37 Ppanc 50 mm Ppanc 75 mm PzB 39 Marder miotacz StuG 40 Panzerschreck PLOT PPANC PPIECH Siła
7,92 7,92 50 81 120 75 150 37 105 150 20 37 50 75
Dywizja 1 fali 17734 345 138 93 54 20 6 75 36 12 12 240 2775 20829,36 41338,36 3

Micpat

voytech

Zmodyfikowałem formułę dla szturmowców. Teraz Atak oblicza się jak dla myśliwca podzielone na dwa + ilość bomb w kg/500.
Jutro zamieszczę nową listę kart z nowymi parametrami.
Kostek chciałbym uniknąć, wydłużyłoby to rozgrywkę (Barbarossę rozgrywamy obecnie ok. 1-1,5h), wprowadzałoby RNG i znalazłby się jakiś voytech, który zacząłby narzekać na niesprawiedliwość rzutów, że kostki podpiłowane, że wyniki ustawiane itd.
Najlepsza gra, jaką grałem w życiu, to "Gra o Tron":

[link widoczny dla zalogowanych]

Nie występują w niej kostki, jest prosta zasada: jeśli masz wojska o sile 4, a przeciwnik o sile 3, to wygrałeś. Nie wiem czy w nią grałeś, ale ufaj: ta gra jest BOSKA!

Micpat

Niestety nie miałem tej przyjemności, a teraz odnośnie kart możemy nieco ograniczyć lotnictwo, by zmniejszyć liczbę kart, na przykład najpopularniejszy typ maszyny w danym roku, wiem, że chcesz (zresztą wg. mnie słusznie) by gra była jak najbardziej realistyczna, ale jak tak dalej pójdzie kart będzie ok. 1200.

voytech

Lotnictwo już pocięte, piechota też.
W sumie Niemcy stracili 70 kart, ZSRR niecałe 100.
Jeśli i obecna liczba kart będzie zbyt duża, będę musiał dzielić przez 15, albo zmienić koncepcję ustalania ilości kart.
Będę musiał teraz przejrzeć karty, które już zrobiłem (blok techniczny, nożyk, ołówek i gumka) i odzwierciedlić ostatnie zmiany, a potem zagrać testowo i opisać wrażenia.

highwayman

Witam, tytułem wstępu, to mój pierwszy post. Posiadam wykształcenie wojskowe, natomiast pobojowiska drugiej wojny są moim hobby.

W związku z przebiegiem działań wojennych podczas II wojny światowej, pragnę zaproponować wam odmienne obliczanie parametru ataku. Na początek skupmy się na tym, dlaczego oparcie go na penetracji jest błędne.

W archiwach jak i internecie krąży masa zdjęć jak i nagrań czołgów podziurawionych jak ser szwajcarski, a mimo to jadących dalej. Dla fanów militarnej turystyki polecam wycieczkę do Gozdowic (koło Siekierek), gdzie nieopodal cmentarza wojennego stoi IS-2 (językiem wota: "z worem medali") straszliwie połatany przez załogę. Niemcy spenetrowali go kilkanaście razy, aczkolwiek nigdy nie oberwał od działa z odpowiednimi parametrami lub ogarniętą obsługą. Takich czołgów w odniesieniu do ogółu działań wojennych było bardzo dużo, dlatego też proponuję oparcie siły ataku karty na pięciu parametrach, rzeczywiście oddających jakość poszczególnych pojazdów.
1. Prędkość wylotowa.
2. Długość lufy.
3. Kaliber.
4. Optyka, czyli celność.
5. Precyzja wykonania.
Takie zestawienie parametrów jest najsprawiedliwsze, gdyż przy opieraniu ataku na penetracji całkowicie dyskwalifikuje się wszelkiego rodzaju haubice, których rzeczywista skuteczność po trafieniu była ogromna (oczywiście przy miotaniu amunicji odłamkowo-burzącej).
W ramach wyjaśnienia. Pierwsze dwa parametry mają kluczowe znaczenie w walce pancernej. Im wcześniej możesz trafić wroga tym lepiej. Aby osiągnąć przewagę na tym polu konstruktorzy pierwszej połowy XX w. wydłużali armatę i wzmacniali zamek (umożliwiając tym samym użycie mocniejszych materiałów wybuchowych). W wielkim uproszczeniu, im lufa dłuższa tym pocisk ma więcej miejsca na rozpędzenie się, co z kolei przekłada się na jego maksymalny zasięg oraz prędkość wylotową i skupienie strzału. Zestawiony z powyższym kaliber daje natomiast wgląd w destrukcję takiego urządzenia. Militarne znaczenie kalibra to w praktyce masa. W uproszczeniu można założyć że masa i prędkość wylotowa dają nam energię kinetyczną, czyli parametr odpowiedzialny za zniszczenia. Za doprowadzenie do celu tej masy odpowiada natomiast precyzja wykonania i optyka. Problemem podczas II wojny światowej nie były niecelne działa (w sensie źle wykonane, czy prymitywne), a dbałość w montażu całego czołgu oraz braki w optyce, szczególnie widoczne w radzieckich pojazdach. Początkowe sukcesy oręża niemieckiego wynikały z dokładności w wykonaniu, co sprawiało, że armata mniej drgała. Po za tym Niemcy mieli optykę praktycznie od pierwszych modeli czołgów, Rosjanie zaś strzelali na oko, gdyż nawet wyposażone w celowniki optyczne IS-y 2 miały poważne problemy ze zbieżnością krzyżyka, a realnym położeniem lufy. Oczywiście precyzja wykonania traciła na znaczeniu wraz ze wzrostem czasu eksploatacji danego czołgu (bardzo wiele części ruchomych pod silnym obciążeniem, co prowadzi zawsze do rozszczelnienia systemu, tzw. luzów).
Zdaję sobie sprawę że proponowany system jest o wiele trudniejszy w realizacji, chociażby samo stworzenie algorytmu może okazać się trudne, ale tak zrobione karty będą prawdziwe.

Mój drugi pomysł dotyczy kostki. W mojej ocenie możliwość gry kostką powinna być uzależniona od cech szczególnych dowódcy, co miałoby ścisły związek z realiami historycznymi. W wojskowości wyróżnia się kilkanaście cech spotykanych również w słownikach ze specjalistyczną terminologią. Dla przykładu dowódca określony mianem myśliwego będzie preferował organizację zasadzek, natomiast ryzykant (hazardzista) nie zawaha się rzucić odwodów w nieprzesądzona bitwę czy zrobić nieszablonowy ruch. Kości świetnie pasują dla tego typu postaci. Ryzykant miałby je w swoim gameplayu, a za ich pomocą mógłby mnożyć obrażenia, lub tez trafić za 0. Przeciwieństwem takiego stylu gry mógłby być generał z cechą stara gwardia, nie zadawał by on żadnych obrażeń krytycznych, ale za to byłby odporny na pudła (stałe, ale pewne obrażenia).

Moja ostatnia startowa propozycja dotyczy modelu redukcji ilości kart. Aby oddać realia i jednocześnie zracjonalizować rozmiary decku proponuję zastąpienie ilości kart wynikającej z realnej liczebności danego pojazdu, punktami HP. Przeliczenie byłoby proste 1karta w obecnym systemie to 1 punkt życia na nowej karcie. Taki model zmniejszył by ilość kart do kilkudziesięciu, co obniży koszty materiałowe (chociażby papieru i tuszu w drukarce).

Z mojej strony to tyle, mam jeszcze wiele pomysłów dotyczących mechaniki, ale dopóki nie poznam waszych opinii o tych początkowych nie będę tutaj spamował Smile

.

PS: Jeśli są jakieś literówki to przepraszam, ale piszę na szybko i nie mam worda na tym komputerze.

voytech

Cześć, dzięki, że do nas dołączyłeś i masz entuzjazm.
Pozwolę się wypowiedzieć innym, sam poczekam chytrze na koniec.

JaneCobbsHat

highwayman

O widzę, że coś się tutaj dzieje. Do rzeczy.

Micpat

JaneCobbsHat

voytech

voytech